NAMASZCZENIE CHORYCH

"Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu"

/KKK 1499/

Św. Jakub Apostoł pisze: „Choruje  ktoś wśród was? Niech sprowadzi   kapłanów  Kościoła,  by  się modlili  nad  nim i namaścili go olejem w imię Pana”  (Jk. 5,14).

• Obowiązek poproszenia kapłana ciąży na najbliższej rodzinie chorego. W przypadku ciężkiej choroby lepiej poprosić kapłana wcześniej, bowiem jest to sakrament umocnienia. Sakrament ten może być przyjmowany wielokrotnie, a nie tylko w przypadkach krańcowych.
• Przygotowanie mieszkania: stół nakryty białym obrusem, krzyż, świeca, waciki, woda do popicia dla chorego. W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy.

• Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić w następujących przypadkach:

• jeśli jest przewlekła choroba,
• osobom starszym wiekiem,
• przed operacją medyczną,
• nieprzytomnym lub psychicznie chorym, jeśli można przypuszczać, że w normalnych
  warunkach życzyłyby sobie przyjęcia tego sakramentu.
• SAKRAMENTU TEGO NIE UDZIELA SIĘ ZMARŁYM!
• Kapłana z posługą do chorego lub umierającego wzywamy jak najszybciej i o każdej porze dnia lub nocy.
• Chorych z posługą sakramentalną odwiedzamy w pierwsze soboty miesiąca. Wystarczy, żeby ktoś z rodziny  zgłosił  chorego  do księdza.  W sytuacjach szczególnych odwiedzamy chorych w każdym innym czasie.